نسیم توحید

💫رفت کما....

💥مواظب فرزندانمان باشیم

خیلی از ما معتقدیم در کودکی بسیاری از چیزها و مهارت ها را به کودک آموخت؛در این میان مهارت ها به دو دسته تقسیم می شوند کم خطر و پر خطر.
بعضی از مادران نسبت به فرزند خود خیلی حساس هستند و بسیاری از مادران هم خیلی بی توجه یا کم توجه هستند.
فرزند، حاصل یک ارتباط ناگسستنی و حاصل یک محبت است که به صورت هدیه به والدین از طرف پروردگار به والدین عطاء می شود.
یکی از وظایف عمده پدر و مادر نسبت به فرزند دختر یا پسر آموزش مهارت های گوناگون همانند آشپزی،نحوه تأمل با همنوعان،یاددهی قرآن،رانندگی،سواد و... جهت سهولت زندگی می باشد.
اما با توجه به کمیت سن فرزند، باید مهارت ها را به او آموخت مثلأ به جای اینکه فرزند پنج ساله را آشپزی آموزش بدیم نحوه چیدن یک پازل یا دیس سالاد فصل را به او بیاموزیم که با توجه به سن او این کار برای فرزند بی خطر است؛یا اینکه سوره کوچکی همچون کوثر به او آموخت.
امسال دربیمارستان کودکان زیادی را مشاهده کردم که بعلت بی توجهی و سهل انگاری والدین ، قربانی بی توجهی و کم توجهی والدین شدند اما همه می دانیم که والدین به  این کار راضی نیستند.
چرا کودک هفت ساله را بگوییم سماور یا چای ساز را خاموش کند بعد وقتی با آبجوش می سوزد گریه و ناله ما فضای آسمان را نیز اشغال می کند؟
زمستان سال گذشته یک کودک قربانی خاموش کردن سماور شد چون با آبجوش سوخت.
کودکی دیگر زیر ماشین رفت.
کودکی دیگر اشتباهی قرص خورد و به کما رفت.
کودکی دیگر قربانی برق آبگرمکن شد.
کودکی دیگر قربانی پارک ماشین پدرش شد.
آیا بس نیست بازهم بنویسم که چه حوادثی در رابطه با کودکانی که والدین آنها با بی توجهی خویش سبب قربانی آنان شدند؟
به خود برگردیم و فرزندان خویش را طبق سن و استعداد به آنان مهارت های گوناگون زندگی را بیاموزیم.
هیچگاه به کودک هشت ساله دستور خاموش کردن اجاق گاز و سماور را ندهیم.
مقداری حوصله به خرج دهیم و این کار های پر خطر را خودمان انجام دهیم.
چه زیبا گفته اند : چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی؟

✍: ســــینا ســــعادتمند.