نسیم توحید

به یاد ابرمرد بلوچستان حضرت شیخ الحدیث مولانا محمدیوسف حسین‌پور (رحمۃ الله تعالی علیه)

حضرت شیخ‌الحدیث (رحمه‌الله) نمونهٔ بارزی از یک انسان متقی، رهرو مسیر اعتدال، صلح‌جوی، مخلص و فروتن بودند. انسانی بسیار ساده‌زیست که همیشه از تکلفات به دور بودند و زندگی خویش را ساده و بی‌آلایش می‌گذراندند. خانه‌اش بسیار ساده بود، لباس‌های معمولی و ساده بر تن داشت.  کسی که مقام شامخ علمی و شهرت ایشان را شنیده بود وقتی برای اوّلین بار ایشان را می‌‌دید،‌ نمی‌شناخت. کارهای شخصی خویش را خودش انجام می‌دادند. 
حضرت شیخ‌الحدیت مولانا محمدیوسف حسین‌پور (رحمۃ الله تعالی علیه) در میان تمام اقشار، بویژه قشر علماء از جایگاه و محبوبیت خاصی برخوردار بودند؛ علتش هم برمی‌گردد به عشق و محبتی که ایشان به خدا و رسولش داشتند. کسانی که سعادت حضور در مجلس ایشان را یافته بودند، متوجه عشق به رسول‌الله (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) در وجود ایشان شده‌اند که چه‌قدر در سخنان‌شان موج می‌زند.
شیخ الحدیث مولانا محمدیوسف حسین‌پور (رحمۃ الله تعالی علیه) گُل زیبا و خوشبوی باغ اسلام بودند. ذهن‌ها او را باور کرده و قلب‌ها او را درک کرده بودند. وجود بابرکت و پرمهر ایشان بلوچستان را بهاری دیگر بخشید، اما افسوس که دیگر آن پیر فرزانه و پدر دلسوز در میان ما نیست.
 فراق چنین رادمردانی چنان داغی بر دل‌ها ایجاد می‌کند که تا ابد التیام‌ نخواهد یافت. حضرت شیخ‌الحدیث با وجود اینکه دریای علم و عرفان در وجودش نهادینه شده بود، اما سلطان دل‌ها بود و چنان مهرش در دل‌ها حکاکی شده بود که پیر و جوان، زن و مرد، بزرگ و کوچک عاشق ایشان بودند و در روز فراغش چنان  می گریستند که گویا تمام اهل خانواده و دارایی خودشان را از دست دادند. نام زیبا و یاد بزرگش هرگز از یادها نخواهد رفت.
روح بزرگ و با عظمتش شاد و راهش مستدام باد.

✍️ امان الله عیدوزهی