نسیم توحید

◻️ حضرت مولانا محمد دهقان رحمه‌الله

رهــبری فرزانه‌ای روشــن ضـمیر/**/"حضرت واجه" آن نامـداری بی نظـیر
مـایـه‌ای فخـــر و فــلاح و عزتی/**/کز وجـودش بــود مارا قــوتی
خدمــــــــتی اندر "عین العلوم" آرزو!/**/بود تورا از "صــمیم دل" نـیکو!
"توحیدیارا" افـسوس واجه‌ای با وقار/**/شد خزان از این جفــایی روزگار

🔷 استاذ عزیز مولانا محمد دهقان رحمه الله اسوهٔ تقوا

▫️در طول تاریخ علماء و دلسوزان امت اسلامی برای پیشرفت و ترقی دین و نشر قرآن و احادیث نبوی سعی و تلاش کرده‌اند، به برکت همین کوشش و تلاش «قرآن کریم»، «احادیث نبوی» و «تعلیم و تعلم» در بین مردم منتشر شد و برای همین منظور در هر شهر و روستا مدارس، مکاتب و مساجد بنا شد.
علماء بزرگ‌ترین نعمت پروردگار برای انسان‌‌ها هستند. 
شاعر عرب می‌گوید: «إذا ما مات ذو عِلمٍ وتـقـوى فقد ثُلِمت من الإسلام ثُلمة؛ هرگاه انسان عالم و پرهیزگار از دنیا می‌رود، در اسلام شکاف و رخنه ایجاد می‌شود.»
مرحوم مولانا محمد دهقان رحمه‌الله عالم ربانی، مفسر و محدث معاصر و داعی و ناشر دین الله تعالی بودند. ایشان بيش از پنج دهه از عمر با برکت‌شان را در خدمت «قرآن»، «حدیث» و «تعلیم و تعلم» سپری کردند و نیز در نشر دین و سنت‌های رسول‌ اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم نیز بهره‌ وافری داشتند و عمر ایشان به عبادت و بندگی و دعا و تضرع گذشت.
مولانا محمد دهقان رحمه‌الله به مسئولیت و وظیفه خود عمل کردند و عمر مبارکشان را صرف کارها و فعالیت‌های دینی و خدمت طلاب و علم کردند. ایشان در دنیا به اخلاص، دین‌داری، تقوا و پرهیزگاری پایبند بودند. بالاخره ایشان پس از سال‌ها خدمت به دین اسلام و نشر قرآن و احادیث نبوی به دیدار پروردگار خود و ملاقات پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم رفتند.
امروز ما طلاب دعاگو و دلسوز خویش را از دست دادیم. با وفات مولانا محمد دهقان رحمه‌الله، دل‌های ما شکست. امیدوارم خداوند متعال بر دل‌های شکسته ما مرهم بگذارد و ما طلاب عین العلوم را از هر نوع بلا و آفت مصون و محفوظ نگه دارد.
در گذر زمان معلمان و مربیان بزرگی زیسته‌اند و با نظریه‌ها و روش‌های تربیتی، نسلی جدید را با رویکردی عملی به دنیا هدیه دادند و در راستای تربیت، الگوهای مختلفی در میدان معنویت ارائه نمودند، اما مؤثرترین تربیت رفتاری، دینی و معنوی تربیتی است که خودِ نظریه‌پرداز و گوینده به آن جامهٔ عمل بپوشاند.
یکی از علل عدم رشد معنوی مناسب در مردم و طلاب دینی فقدان رجال عملی است؛ زیرا سخن گفتن و سخنرانی کردن و نظریه دادن فاقد تجسم عمل در میدان تربیت و معنویت بی‌تأثیر و کمرنگ بوده و چه بسا پیامدهای بسیار تخریبی در جامعهٔ دینی و حوزه‌های علمیه داشته باشد.
🔹 ‌اخلاص در عمل
‌ارزش انسان به «علم» است و ارزش علم به «عمل» و ارزش عمل به «اخلاص» است. مهم‌ترین جنبهٔ هر عمل نیت و انگیزه‌ی انجام آن است.
‌از حضرت علی رضی‌الله‌عنه نقل شده است که: «‌ثمرة العلم إخلاص العمل»؛ نتیجهٔ دانش، اخلاص عمل است.
‌عمل هر کسی با اخلاص همراه نباشد پذیرفته نمی‌شود. اخلاص است که به جوهر عمل، ارزش می‌بخشد.
 به گفته سعدی:
‌عبادت به اخلاص نیت نکوست // وگرنه چه آید ز بی‌مغز پوست
‌استاذ گرامی مولانا دهقان رحمه‌الله الگوی اخلاص در این عصر بود. همهٔ کارهایش برای خدا بود. جز رضای الله تعالی هیچ انگیزهٔ شخصی نداشت. از ریا و تظاهر به‌دور بود. مخلصانه خدمت کرد؛ نه خواهان پست و مقام بود، و نه طالب شهرت و نام. ۵۷ سال در حوزه علمیه علین‌العلوم گشت خدمت کرد و در تامین هزینه‌ها سهم بزرگی داشت. در سفرها و ماموریت‌ها نام حوزه و نام استادش بر زبانش بود و خود را نماینده و خدمتگزاری کوچک می‌خواند.
در این ایام که مملو از فساد است. شخصیتی را از دست دادیم که مربی کار بلد و به تمام معنا در میدان معنویت بود و با تمام احترامی که به همه علمای عزیز دارم، وجود چنین مربیانی در حوزه‌های علمیه در عصر حاضر به تعداد انگشتان دست رسیده و مراکز علمی از فقدان چنین مربیانی سر به گریبان و رنجورند.

✍🏻 صفی الله توحیدیار/عین‌العلوم