نسیم توحید

🌟آسان گیری در دعوت!

✨آسانگیر باشید و سختگیری نکنید: از ورطەی سختگیری فاصله بگیرید به اعتدال رو بیاورید با عامەی مردم که توان و تحمل خواص و اهل تقوا را ندارند برخورد مناسب داشته باشید. قرآن می‌فرماید «خداوند سهولت و آسانی را از شما می‌خواهد و سختی و دشواری را نمی‌خواهد» (بقره: ۱۵۸) «خداوند احکام را بر شما آسان گرداند زیرا انسان ناتوان است» (نساء: ۲۸) انسان می‌تواند امورات دینی را نسبت به شخص خود سختگیرانه نگاه کند اما هرگز جواز ندارد آن را بر مردم تعمیم دهد. پیامبر اکرم (ص) در حالت فردی نماز را با خواندن سورەی بقره، آل عمران و نساء ختم می‌داد اما در مقام پیشنماز از همەی مردم نماز را کوتاه‌تر می‌خواند. به قول حضرت عایشه پیامبر همیشه در میان دو امر جز آسان‌ترین چیزی را انتخاب نمی‌کرد. 

پیامبر سفارش می‌کند: مبادا در دین زیادەروی کنید زیرا پیشینیان را فقط افراط‌گرایی هلاک کرد. 

⭐️دکتر یوسف قرضاوی "حفظه الله"

ولايت علي

علي ولي است.
 علي آزادي بخش بردگان و درماندگان است.
 علي داماد و عموزاده‌ي رسول است.
 علي همسر فاطمه‌ي بتول است.
 علي شيرخدا است.
 علي پدر حسن و حسين است.
علي مولاي مومنين است.
علي دوست ربّ العامين است.
علي فاتح خيبر است. 
علي شهيد مسجد و منبر است.
علي پدر زن عمر است.
علي صحابي رسول است.
 علي دروازه علوم است.
علي سرشار از علم، معرفت، اخلاص و عمل است.
علي به دور از مکر، حيله، کينه و دغل است.

 از علي آموز اخلاص عمل
 شيرحق را دان مطهر از دغل

علي داراي سخاوت، شجاعت،صداقت، لیاقت، عدالت، سياست، قداست، شرافت، شهادت، صراحت، صیانت،  بلاغت، فصاحت، طهارت، دیانت، امامت، امانت و فراست است.
پيامبر گرامي‌قدر و تلاشگر، خود و علي را «مولا» گفت.  باز هم فرمود: علي «مولاي »  کسي است که من« مولاي» او هستم.
خوب دقت کن و بدان واژه‌ي «مولا»  يعني چي؟
عرب به دوست و کسي  که آزادي بخش غلامان و کنيزان باشد «مولا» مي گويد.
پس نبوت، امامت و ولايت بند غلامي را از پايت باز  و از بردگي نفس و شيطان آزادت مي کند.

 زين سبب پيغمبر با اجتهاد
 نام خود و آن علي مولا نهاد

گفت هر کو را منم  مولا و دوست
ابن‌عمّ من علي مولاي اوست

کيست مولا؟ آنکه آزادت کند
بند رقّيت زپايت بر کند

چون به آزادي نبوت هادي است
مومنان را ز انبيا آزادي است

مثنوي معنوي

الله ولي التوفيق

✒️: عبدالواحد قلندرزهي

💠 پیامبرم در فراغت می‌نالم

مدتی است امت در پریشانی به سر می‌برد. طوفان سهمگین کرونا بر جهان سایه انداخت و ناگهان درب‌های مسجدالحرام به روی زائران بسته شد، غم روی غم و دل‌ها افسرده گشت. بحران روز به روز اوج گرفت. در این میان گاه‌گاهی خبر وفات یکی از علماء به گوش می‌رسید و این افسردگی را بیشتر می‌کرد. 

چاره‌ای جز صبر - طبق فرمودهٔ الله متعال نبود -، راضی به تقدیر الهی بودیم و باید به خود و رفتار و اعمال خود می‌نگاشتیم و در پی اصلاح آن تلاش می‌کردیم، اما ناگهان طوفانی سهمیگن‌تر از کرونا بر همهٔ ما مسلمانان شوک وارد کرد، و آن اهانت به پیامبر اسلام، خط قرمز امت اسلامی، پیامبر خوبی‌ها، که تنها افتخار ما امتی بودن این پیامبر است، این دیگر جای صبر و تحمّل نبود؛ همچون استون حنّانه چوب تنهٔ خرما که در فراغ پیامبر صلى الله عليه وسلم زار زار ناله و گریه کرد، باید گریه می‌کردیم، آه و فغان سر می‌دادیم که ما چه کردیم که دشمنان اسلام چنین جسورانه پیامبرمان را تخریب می‌کنند. 

ای امت اسلامی! این اهانت‌ها اصلاً تخریب پیامبرمان نیست؛ زیرا الله متعال فرموده است: ﴿والله یعصمك من النّاس﴾؛ الله تو را ای پیامبر از شرّ همهٔ دشمنان حفاظت می‌کند و خواهد کرد، همان خدایی که تو را از شر ابوجهل و نصارای نجران و صدها دشمن قسمت خورده‌ات حفاظت کرد، امروز و تا قیامت نام تو و دین خودش را حفاظت خواهد کرد. اما ای امت اسلامی! این اهانت یعنی تلنگری  به من و تو مسلمان که با زبان نام‌ محمّد - صلى الله علیه وسلم - را می‌بریم  و در عمل از سیرهٔ آن‌حضرت - صلی الله علیه وسلم- خبری نداریم. لباس ما، ظاهر و سیرت ما، محمدی نیست و باطن ما نیز مفهومی از عشق به محبوب حجازی ندارد. کلام ما در اطاعت از پیامبر، در حد شعار است و در عمل هیچ!
اکنون وقت آن رسیده تا با سیّد المرسلین، خاتم النبیّین و شافع یوم الحساب - صلی الله علیه وسلم- همهٔ ما بیعت کنیم و عهد کنیم که ای پیامبر خوبی‌ها! این اهانت تلنگری به ما بود که نتوانستیم سیرهٔ تو را در زندگی و وجودمان زنده کنیم و اکنون عهد می‌کنیم تا زنده‌ایم در فراق و جدایی تو کمتر از استن حنانه نباشیم و یک لحظه جدایی از سیره و رفتار تو را تحمل نکنیم.
با تو عهد می‌کنیم طبق حدیث «لا یؤمن أحدکم حتىٰ أکون أحب إلیه من والده وولده والناس أجمعین»، تو را از خودمان و پدر و مادر و فرزندان و همهٔ مردم بیشتر دوست بداریم.
با تو عهد می‌کنیم که نام زیبا و درود بر تو و یاران و اصحاب تو را ورد زبان سازیم.
با تو عهد می‌کنیم در زبان شعار ندهیم، بلکه در عمل «رهبان باللیل وفرسان بالنهار»؛ عابدان شب و مجاهدان روز باشیم.
با تو عهد می‌کنیم نمازی را که خنکی چشمان توست، با خشوع و خضوع و طبق فرمایش نورانی تو ادا کنیم.
با تو عهد می‌کنیم کتابی را که بر تو نازل شد و در میان‌مان امانت گذاشتی، بیش از گذشته ارج نهیم.
با تو عهد  می‌کنیم وظیفهٔ امر به معروف و نهی از منکر را که بر دوشمان گذاشته‌ای، انجام دهیم. 
با تو عهد می‌کنیم سیرهٔ‌مان را طبق فرموده‌ها و کرده‌هایت، بیاراییم.
با تو عهد می‌کنیم تا زنده‌ایم از نام و دینت دفاع کنیم.

✍🏻احمد حسنی ماخونیک